Van elke
dag aan zee terug naar je trouwe stamcafé - terugblik op een uitwisselingssemester.
Zo zit je in Barcelona met een glaasje Tinto de Verano op een terrasje te genieten van de zon en zo zit je weer in het Nijmeegse studielandschap met natgeregend haar een artikel te typen.
Ja lieve
lezers, de wereld van een uitwisselingsstudent is klein. En dan krijg je dus als je terug bent heel
erg vaak dezelfde vraag van tantes, huisgenoten, studieadviseurs en alle andere
bekenden: “En, hoe heb je het gehad in Barcelona?” Daar zal ik voor eens en
altijd antwoord op geven in dit artikel.
Aangezien je in mijn vorige artikel al een groot deel hebt gelezen over mijn ervaringen (zie ‘Britt in Barcelona’), zal ik daar verder niet over uitweiden. Eerst zal ik maar eens antwoord geven op de openstaande vragen uit mijn vorige artikel.
Punt één, het referendum in Catalonië heb ik gelukkig overleefd. Het viel me zelfs erg mee hoe vredelievend het eraan toe ging. De uitslag was voor mij niet erg verrassend: 80 procent van de Catalanen hebben gestemd voor onafhankelijkheid. Wat er hier nu verder mee gedaan wordt, is nog totaal onduidelijk. Waarschijnlijk niet erg veel, omdat Madrid nu eenmaal geen compromis wil sluiten. Wel een beetje zielig voor de Catalaanse patriotten dus.
Ten tweede zou ik berichten over mijn tentamens, die ik overigens allemaal gehaald heb (jeej!). Bij die tentamens ging het er wat anders aan toe dan wij het hier gewend zijn. Ik kreeg van tevoren geen instructies over wat ik wel of niet mee mocht of moest nemen en ben er via Spaanse medestudenten achter gekomen op welke locatie de tentamens afgenomen zouden worden. Eenmaal daar bleek de surveillant een student te zijn, die ondertussen rustig met zijn eigen studie aan de slag ging. Ook identificeren werd gezien als een overbodigheid, dus gewoon wat blaadjes pakken, je naam opschrijven en beginnen. Heel wat minder formeel dan in Nijmegen dus.
Als laatste en belangrijkste was natuurlijk de vraag of mijn skibroek nog dicht zou gaan. Hier moet ik helaas half ontkennend op antwoorden. Recht opstaan ging helemaal prima, maar naar voren gebukt was de spanning net iets te groot. De Erasmus-kilo’s waren dus duidelijk aanwezig.
Nu ik weer terug ben, ben ik dan ook bezig met het kwijtraken van het extra gewicht en zou je me zomaar in de sportschool tegen het lijf kunnen lopen. Ik heb dan ook de hele maand januari nog vrij, het ontspannende bijeffect van verschillen in jaarrooster.
Maar goed, om nog even terug te komen op de vraag waar ik mee begonnen ben, die is gewoon moeilijk te beantwoorden. Natuurlijk was het een hele ervaring om in een, voor Nijmeegse normen, gigantische stad te wonen, allemaal andere internationale studenten te leren kenen, in een land te wonen waar je in het begin nog geen woord van de taal spreekt en je weer even het ‘sjaarsje’ van de universiteit te voelen. Dus daarom lieve lezers, laat ik het voor jullie hierbij: Barcelona was een hele ervaring, maar het is toch stiekem ook wel weer lekker om in Nijmegen te zijn.
.png)
