Nu
het nieuwe collegejaar is begonnen, is er natuurlijk ook weer de gebruikelijke
stroom nieuwe studenten. Veel van hen moeten ver reizen en kiezen ervoor het
veilige, luxe huisje van papa en mama te verlaten om te gaan wonen op een klein
kamertje in het prachtige Nijmegen. Hier komen een aantal nieuwe dingen bij
kijken die voor de oudere studenten die al jaren op zichzelf wonen
vanzelfsprekend zijn geworden, maar nog wel eens voor de nodige irritaties
kunnen zorgen.
1. Koken
Een van de eerste dingen die dagelijks moet gebeuren is natuurlijk koken. Hoeft
helemaal niet moeilijk te zijn: een eitje of kipburger bakken kan iedereen!
Niet dus… Vrij regelmatig (lees: ongeveer één keer per week) werd ik rond
etenstijd opgeschrikt door de rookmelder van het huis, omdat die lekkere
kipkrokant-schnitzel toch best lastig blijkt te zijn om goed klaar te maken.
2. Wassen
Waar
de kleding eerst nog wel eens mee wordt genomen naar het ouderlijk huis, moet
het bed natuurlijk ook gewassen worden. Om dat gesjouw te voorkomen, moet dan
toch maar de gezamenlijke wasmachine worden gebruikt. In een huis met dertien studenten
en maar één wasmachine, is de ‘kort’-knop een verrijking: in plaats van drie uur
duurt het wasprogramma dan maar een uurtje. Maar deze knop blijkt onvindbaar
voor nieuwe huisgenoten, waardoor je gedurende zo’n twee uur elke tien minuten
moet kijken of je nu eindelijk jouw was er in kan doen.
3. Schoonmaken
Geen
schoonmaakster die je keuken schoonmaakt. Nee, nu moet het zelf gebeuren. En
dat is vies. Ja, heel vies. Maar nieuwe huisgenoten zijn gelukkig vaak nog
goedgezind en willen best een poging wagen. De hele keuken/douche/wc wordt
schoongemaakt met afwasmiddel of chloor, net wat er voor handen is, maar de
allesreiniger wordt niet gevonden. Helaas gaat het prullenbakken leeghalen toch
ook nog een beetje te ver, dus de maden hadden in september een fijn onderkomen
gevonden.
4. Bezoek
Een
nieuwe kamer is hartstikke spannend en iedereen moet natuurlijk een keertje
komen kijken naar hoe het er uit ziet. Snap ik, die fase heb ik ook gehad. Maar
ik heb nooit iemand om half acht ’s ochtends uitgenodigd om te ontbijten (lees:
de rest van het huis wakker schreeuwen terwijl we een krentenbol eten), en
daarna samen naar college te fietsen. Dan zou je dus denken dat als je zo vroeg
opstaat, dat het ’s avonds wel klaar is. Maar nee, om half twaalf ’s avonds
gaat de bel rustig nog een keer. En om kwart voor twaalf ook.
5. Dunne muren
Nou moet ik toegeven dat de BK-feesten altijd heel leuk zijn en ik ze toen ik
net op kamers zat ook trouw bezocht, maar alle feesten van andere faculteiten,
studies en verenigingen links liet. Op zich geen probleem, maar de muren in de
meeste studentenhuizen zijn dun. Heel erg dun. Zo dun dat je wakker schrikt als
je ‘buurman’ niest. Laat staan dat je wakker schrikt als er vier gillende
meiden binnenkomen om kwart voor vijf die vervolgens niet willen gaan slapen.
Het
is inmiddels bijna november; de ‘kort-knop’ is gevonden, het brandalarm gaat
niet meer zo vaak af, en de bel gaat ook niet meer om kwart
voor 12. Nu blijft het meest vervelende aan de nieuwe huisgenoten dat je oude
huisgenootjes weg zijn. Geen spontane kopjes thee meer, roddelen over (andere
inmiddels) oud-huisgenoten en avonden op de bank films kijken. Helaas. Dat is
misschien wel de grootste irritatie aan de ‘nieuwen’.