Wonen aan het 'Keizer Karel van Lissabon'

December 8th, 2014

Roselle van den Brink

Nu het hier toch wel erg koud begint te worden en de eerste nachtvorst al heeft plaatsgevonden, bevinden sommige studenten zich in oorden waar de zon nog wel volop schijnt! Zoals in Lissabon. Dick Krielen, vierdejaars bachelor student Bedrijfskunde, heeft het geluk om daar nu te vertoeven.


Dick wilde altijd al naar het buitenland gaan om te studeren, in navolging van zijn vader die dit vroeger ook heeft gedaan. In zijn tweede collegejaar was dit helaas niet mogelijk. Daarom besloot hij een vierde bachelorjaar te nemen om deze droom te verwezenlijken. Italië was niet meer mogelijk vanwege de taalbarrière, dus moest hij kiezen tussen Istanbul, Vaxjo (Zweden) en Lissabon. De vakken in Istanbul leken minder interessant, temperaturen van min tien in Vaxjo spraken hem niet zo aan en dus vertrok Dick eind van de zomer naar het zonnige Lissabon.

Via een Erasmus student die vorig semester in Lissabon verbleef, vond Dick een kamer die hij deelt met twaalf andere Erasmus-studenten. Zijn stekje is gelegen aan het ‘Keizer Karel van Lissabon’, de Marques Pombal, en op slechts tien minuutjes lopen van uitgaanswijk Bairro Alto. De universiteit ISEGI-NOVA is op twintig minuten lopen. Hier volgt Dick een master-programma, omdat die vakken interessanter leken. Echter, dit betekent dus dat de lessen niet voor 18.30 beginnen en soms pas om 22.30 eindigen, geen Nederlands ritme dus. Zijn medestudenten zijn werkenden die naar de colleges komen in pak, terwijl Dick tot twee weken terug steevast in zijn korte broek zat. Op het moment van schrijven is het in Lissabon dan ook een jaloersmakende negentien graden.

De universiteit is vrij klein, een stuk kleiner dan in Nijmegen. Het niveau ligt misschien ietsjes lager, maar hier tegenover staat dan wel weer heel veel groepswerk. Aan boeken doen ze niet in Lissabon, alles staat op de slides. Een groot verschil met Nederland is dat Portugezen (natuurlijk) echte zuiderlingen zijn. Dit vroeg in het begin best even wat aanpassingsvermogen. Ook het Nederlandse (on-)geduld werd op de proef gesteld. De mensen zijn ‘erg relaxed’ en laten je nog wel eens wachten: twintig minuten in de rij staan is geen uitzondering. Daarnaast houden de Portugezen wel van de nodige discussies. Dick speelt lacrosse en daar staat men vaak zo’n vijf minuten te discussiëren of iets wel of geen overtreding was. Gelukkig was hij hier naar een paar weekjes wel aan gewend en vond hij het eigenlijk best lekker om in een rustig tempo te leven.

Na anderhalve week voelde Dick zich al aardig op zijn gemak in de relatief kleine stad: in een weekje zijn de hoogtepunten te zien. De stad is mooi en de borden ‘Miradouros’ (uitzichtpunten) leiden tot de meest prachtige vergezichten. “Het is echt een super stad met fantastische mensen, heerlijk eten (en goedkoop: hoofdgerechten voor 8 euro), fantastische roof top barretjes, geweldige clubs en ontzettend veel cultuur en mooie gebouwen, uitzichtpunten en huizen. ‘Kortom, niet alleen een topbestemming voor een geweldige Erasmus-ervaring, maar ook voor een stedentrip of een weekje weg’.