Thuis bij Zlata Koleda en Josan de Gouw

Het leuke van een aflevering “thuis bij” schrijven is dat je een kijkje in de keuken krijgt bij een relatief willekeurige groep mensen. Voor deze aflevering ging ik in de Lange Hezelstraat op bezoek bij Zlata Koleda en Josan de Gouw die samen met hun huisgenootje Emmy en hun uitgesproken mening over mannen voor ruim voldoende input hebben gezorgd om van dit stuk een succesverhaal te maken.

Het avontuur begon ook daadwerkelijk in de keuken. De twee-eenheid Zlata en Josan deed hun uiterste best om mij een lekkere en stevige pasta carbonara voor te schotelen. Zlata, door haar huisgenoten steevast Svetje genoemd, van Svetlana, omdat ze in Rusland geboren is, logisch, had de regie strak in handen en Josan deelde meteen ietwat verongelijkt mede dat ze van Zlata over het algemeen niet eens de spatel aan mocht raken. Uiteindelijk zaten we met zijn drieën aan Josan’s tafel naar een pan te kijken waar een herenjaarclub van zou kunnen rondkomen. “Schep maar vast op hoor! Wij wachten nooit op elkaar, hebben geen manieren. Haha.” Nadat ik twee grote borden had weggewerkt en me bijna opgelaten begon te voelen over mijn vraatzucht schepten Zlata en Josan beide nog een goede derde portie op. “Alles wat op tafel staat moet op. Waar laten we het hè? Hahaha.”
Na het eten gingen we verder met volgende punt op de agenda: drinken. “Hebben jullie nu eindelijk je eten op? Ik heb zin in alcohol.” Verzuchtte Emmy rond half 8, met het eerste lege wijnglas van de avond al stevig in haar hand. Niet geheel verrassend ontpopte zij zich ook als drillsergeant tijdens "het bierspel". Een rol die zij met verve en overtuiging invulde. Tussen de verhalen over mislukte en geslaagde versierpogingen door volgden de shots whisky en de vingers bier elkaar in rap tempo op. Oké ééntje vertellen dan: De dronken Zlata heeft ooit twintig minuten in de buurt van een knappe jongen gehangen in de hoop dat hij een gesprek zou aanknopen. Toen dit niet leek te gaan gebeuren kwam ze na een innerlijke dialoog met haar interne Cupido tot de volgende one-liner: “Uh misschien is het fijn voor je als je je jas ophangt. Dat kan daar.” Waarna de knappe jongen in kwestie er met zijn vriendinnetje, door Zlata over het hoofd gezien, vandoor ging.
Naarmate de avond vorderde kwamen er meer en meer dames bij. Onder hen studiegenootje Vicky van Bergen. Aangezien ik door een speling van het lot het doorschijnende truitje van Josan inmiddels aan had leek het de meisjes wel grappig als ik de deur open zou doen. Eén van de vriendinnen was er aan het eind van de avond nog steeds niet van overtuigd dat ik niet van de mannenliefde was. En wat is een goede drankspelavond zonder de nodige telefoongesprekken naar verraste kennissen. Hoofdonderwerp van de avond, bekend bedrijfskundige Wessel Niessen, met een niet geheel duidelijke link naar Josan, was de eerste die eraan moest geloven. Hij doorstond het gesprek met callgirl Emmy overtuigend. Iets dat niet helemaal gezegd kan worden over de verbouwereerde Robbin (“Huh, ik heb helemaal geen Tinder!”) en de giechelige Luc (“Oh, ja, haha, oké. Ga je vanavond nog op stap?”).
Al met al was het een verbazingwekkende en leerzame kijk in de keuken. De bovenste verdieping van het huis in de Lange Hezelstraat is de moeite van het bezoeken absoluut waard, maar kom met een lege maag en lever.