Voor deze editie van “Thuis bij” was ik welkom op de Multatuliplaats 30, waar derdejaars bedrijfskundestudent Lieke Wijnbergen woont met drie van haar dispuutsgenootjes van damesdispuut Circe. Dit dispuut, aangesloten bij Carolus Magnus, dankt haar naam aan de gelijknamige tovenares uit de Griekse mythologie. Circe moet bloedmooi geweest zijn en had de speelse gewoonte om de mannen die haar woning betraden een glas wijn aan te bieden dat hen in wilde dieren deed veranderen. Ik was gewaarschuwd.
Lieke deelt de keuken en badkamers op haar verdieping met sjaars Lisa Huygen, reünist Aline Baijens (Ali B) en tandarts in spé Meggie Couwenberg. Bij binnenkomst mocht ik vrijwel direct aansluiten aan de eettafel van Lisa voor het avondeten. Bakjes groenten, borden met vlees en schalen met salade waren rondom het gourmetstel klaargezet ten ere van het afscheid van Meggie, die dit jaar (hopelijk) gaat afstuderen en als burger het SSHN-pand zal moeten verlaten. Het feit dat zij er zelf niet bij kon zijn, ze had zich vanochtend afgemeld vanwege een wijnproeverij die ze over het hoofd had gezien, was jammer maar volgens de andere meiden weinig verrassend. Op de voor Meggie bestemde stoel kreeg ik het eerste glas bedwelmende wijn in mijn handen gedrukt en begonnen de dames over een stuk dat ooit in ANS is verschenen over een heerendispuut van Carolus. Het stuk was volledig “dichtgetikt” (Ik weet nog steeds niet wat dat betekent, volgens mij iets in de trant van “clichématig Carolus-achtig”) en had de in Nijmegen heersende algemene opinie over verenigingsmensen weer eens flink bevestigd. De dispuutsmeisjes waren na al die jaren nog steeds niet gewend aan de opmerking: “Huh, maar jij bent wel aardig!”.
Behalve dat er vlees en drank in overvloede werd geserveerd stond ook België – Algerije op. Lisa gaf snel toe dat ze de hele dag alleen maar VI Oranje had liggen kijken en dat ze groot fan was van Sierd “Ik sla je er af” de Vos. Hockeymeisje Ali en allround sportliefhebber Lieke vonden het prima. Na het eten, toen de afwas af was en de Calippo Cola met wodka op was, stond het hoogtepunt van de avond op het programma: Just Dance op de Wii! Terwijl ik met elke heupzwiep een beetje eigenwaarde verloor, Lieke haar bijnaam Flappy Bird waarmaakte door haar ledematen overal heen te zwaaien waar haar spiegelbeeld op tv dat niet deed en Ali vergat dat de controller in haar rechterhand zat in plaats van in haar heupen ontpopte Lisa zich tot efficiënte puntenmachine. Met zo min mogelijk effort ging ze al high scores verbrekende van liedje naar liedje. En wij verliezers maar shotjes wodka drinken. Toen de leukste liedjes gedanst waren was het tijd voor de volgende uitdaging: Sing Star. Hoewel we zelf wel door hadden dat we (oké, op Ali na dan) geen nachtegaaltjes waren werd dit twee dagen later stomtoevallig nog eens flink bevestigd door studiegenoot Edwin Wolsink, die zonder van mijn aanwezigheid af te weten op de proppen kwam met: “Die Lieke Wijnbergen hè, die was eergisteravond met haar huisgenoten zo hard en vals aan het zingen.. Ik heb met oordopjes geslapen”.
En al die tijd vloeide de wijn rijkelijk, kwam Meggie een beetje aangeschoten maar zeker niet dronken terug van haar wijnproeverij (“Oooooh was vanavond mijn afscheidsdiner??”) en kwam zelfs het adtje rode wijn-bouillon uit het ANS-artikel nog voorbij. Dat was niet lekker. Ik weet niet welke toverspreuk op de wijn van kracht was, en ook niet of ik in een wild dier veranderd ben die avond, maar wijn drinken met de dames van Circe zorgt in ieder geval voor gaten in je geheugen. Toch kan ik na een gastvrije avond aan de Multatuliplaats gerust stellen dat Lieke en haar huisgenootjes best aardig zijn voor dispuutsmeisjes!
.png)
