Zeg ken jij de Mosselman? Wij nu wel! Voor deze editie van “thuis bij…” gingen wij op bezoek bij Groesbeekseweg 158 (De GBW), waar Ilse Mosselman met haar acht vrouwelijke huisgenootjes woont. De avond beloofde één groot feest te worden, want de meiden vierden hun jaarlijkse Sinterklaasavond.
Dankzij een probleempje, in onze poging tot moed indrinken (rode wijn over de broek van Jon), kwamen we een kwartier te laat aan in het schattige hoekhuis midden tussen universiteit en centrum. Tot ergernis leidde dit gelukkig niet, de dames waren nog allesbehalve klaar met het treffen van de nodige voorbereidingen. Zo waren er wel glazen maar nog geen glühwein, wel stoelen maar nog niet genoeg dames en wel een cadeau-doorgeef-spelletje maar nog geen spelregels. De hysterie waarop wij van te voren gehoopt hadden sloeg al toe bij het invullen van de waardes van alle zes de dobbelscores. Toen de 4 open bleef opperde wij al snel “adje?”, een opmerking die resoluut van de hand gewezen werd: “het is een cadeautjesspel, geen drankspel”. Ook onze poging om het van de tafel dobbelen te bestraffen met “adje?” werd niet gehonoreerd.
Toen de dames tot overeenstemming gekomen waren kon de gekkigheid losbarsten. Elke bewoner had drie cadeautjes op de grond gelegd, die door de grillen van de dobbelsteen werden opgepakt, uitgepakt en van hand tot hand gingen. De “partypooper” was al snel het cadeautje waar het meest strijd om geleverd werd. Toen uiteindelijk bleek dat er drie bad-eendjes inzaten doofde de interesse echter snel. De sumoworstelaarspaarpot gooide toen veel hogere ogen. Tevreden maakten de meisjes zich op voor het hoogtepunt van de avond. Sinterklaas had namelijk diezelfde middag een geheim gedicht door de brievenbus gegooid, en niemand wist wie het gedaan had. Na het voorlezen van een gedicht dat zes kantjes, negen kamers, de keuken (en dan voornamelijk de schimmel aan de binnenkant van de prullenbak) en de badkamer besloeg, kwamen de vrolijke meisjes er al snel achter dat onze eigen lieve Ilse Mosselman de verrassende dichter was geweest. Vooral het ritmisch getik van de hoogslaper tegen de verwarmingsbuis in kamer 7 leidde tot bevestigende giechels.
Als spectaculaire afsluiter van de avond, in ieder geval het deel dat wij hebben bijgewoond, werd het huisspel gespeeld. Nadat ook hier de plooien in de spelregels waren gladgestreken kon het beginnen. In dit spel, bij anderen misschien bekend als Man in the Hat of Who’s the Man, is het je taak om in drie rondes zoveel mogelijk personen te omschrijven, uit te beelden en met één woord duidelijk te maken. Alle rondes waren uiteraard aan specifieke spelregels onderhevig. Ondanks het feit dat Dr Phil en John Lennon als “negers” werden bestempeld en dat Brad Pitt op het voorsteven van de Titanic geplaatst werd, was het een competitief spel waarin uiteindelijk het beste team won. Uw redacteurs zaten helaas verspreid over de twee verliezende teams, wat de sfeer uiteraard niet mocht drukken.
Hoewel het huis van Ilse duidelijk een vrouwenhuis is, met een dynamiek en gewoontes die voor twee simpele jongemannen zo nu en dan moeilijk te bevatten zijn, is het wel duidelijk dat de dames hier met veel plezier wonen en elkaar zeer goed kennen. Voor elke vrouwelijke student een aanrader om de kijkavonden in de gaten te houden!
.png)
