Voor dit Synjaal zijn we op bezoek geweest aan de Graafseweg 100. Dit adres is niet geheel toevallig gekozen, in het huis heerst namelijk een heus Synergy bestuur virus. Charissa van Mourik en Raoul Berkelmans zijn beide woonachtig in dit huis. Benieuwd naar hoe het is om met twee bestuurders onder één dak te wonen is op een willekeurige woensdagavond een afspraak gemaakt. Het huis wordt door de bewoners ‘GR100’ genoemd, wat een verbastering is van de naam Graafseweg 100.
Het huis aan de Graafseweg is een rijtjeshuis gelegen aan de brug over het spoor. Bij binnenkomst valt direct op dat er twee kanten zijn waar je heen kunt. Er is een beangstigend trapje naar beneden. Dit trapje leidt naar een piepklein deurtje, waar niemand achter blijkt te wonen. Het trapje leidt slechts naar de meterkast, wat veel minder spannend is dan het lijkt. Blijft er nog maar één kant over om op te gaan en dat is naar boven. Het huis telt twee verdiepingen, met op iedere verdieping kamers. Op de eerste verdieping is een grote keuken, maar ook op de tweede verdieping is een keukenblok gemaakt. Hier zit alleen geen fornuis, slechts een wasbak en een oven zijn aanwezig. Verder telt het huis twee toiletten en een douche. Nu een beeld geschetst is van de woonsituatie, die doet vermoeden dat dit een studentenhuis betreft, is het tijd om met Charissa, Raoul en hun huisgenoten te gaan praten.
Binnen een mum van tijd zijn de op dat moment aanwezige huisgenoten opgetrommeld om te vertellen over het wonen in dit huis. Wat direct opvalt is dat de bewoners vrij hecht zijn en het weinig moeite kost om leuke verhalen boven tafel te krijgen. Het blijkt dat de huisgenoten regelmatig samen tot in de kleine uurtjes in de stad te vinden zijn, waarbij de Synergyborrels speciaal genoemd worden. Niet geheel vreemd natuurlijk, door de aanwezigheid van Charissa en Raoul. De studenten in het huis studeren in verschillende richtingen. Natuurlijk zijn er de bedrijfskundigen, maar ook wonen er studenten psychologie en bedrijfscommunicatie. Een leuke mix en gezelligheid genoeg. Het leek me verstandig om eens een gemiddelde dag in huize GR100 door te nemen.
Wonder boven wonder is er nooit ruzie om de douche ’s ochtends. Wat jammer is, want dat had ongetwijfeld leuke verhalen opgeleverd. Iedereen heeft ’s ochtends een ritme dat perfect op elkaar is afgestemd. Op deze manier kunnen Charissa en Raoul elke dag netjes op tijd op de Synergykamer zijn. Eigenlijk heeft niemand in dit huis echte ochtendrituelen. Zoals de gemiddelde student, is het geen verrassing dat iedereen zo lang mogelijk in bed blijft liggen om vervolgens zo snel mogelijk op te staan en te vertrekken. Toch zou ik me voor kunnen stellen dat iedereen wel even de tijd neemt om een bezoek aan het toilet te brengen. Beide toiletten zijn compleet volgehangen met stripverhalen van ‘Dirk-Jan’. Zelfs de bewoners die al een aantal jaar in het huis wonen, beweren nog lang niet alle stripverhalen gelezen te hebben. Het is een leuke hobby om bij elk bezoek weer een strip te vinden die nog nooit gelezen is. Ook bezoekers van het huis hebben wel eens gezegd dat ze graag even iets langer van het toilet gebruik maken dan eigenlijk nodig is. Alleen vanwege de leuke stripverhaaltjes van ‘Dirk-Jan’.
Overdag gebeurt er eigenlijk bijzonder weinig in dit huis. Iedereen is druk bezig met studeren, besturen of stage lopen. Nu is het dagdeel vaak ook niet het meest interessante deel van een studentendag, dus lijkt het me verstandig om hier dan ook niet al te veel over te schrijven. Echt interessant wordt het natuurlijk pas als de avond valt en de studenten een beetje los komen. Als iedereen weer van een drukke dag thuiskomt moet er gekookt worden. Voor zover er thuis gegeten wordt overigens, veel etentjes vinden namelijk buiten de deur plaats. Wellicht dat dit de zeer schone keuken verklaart. Een echte culinaire chef heeft het huis niet. Sterker nog, zelfs een pizza bakken is voor sommige bewoners al een hele klus. Wanneer iedereen uitgegeten is en de afwas gedaan is, sluiten de dames van het huis zich op in hun kamer. Individueel wordt naar ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ gekeken. Niemand is ooit op het idee gekomen om gezellig samen met een flinke kop thee naar deze soap te kijken. Zodra het programma afgelopen is gaan de deuren weer open en zal al het gebeurde geanalyseerd worden.
Wanneer de dames voor de buis hangen, vertrekken de mannen alvast de stad in. In het huis wonen genoeg nachtbrakers die het graag tot in de kleine uurtjes volhouden in het centrum. Alle wilde verhalen die in de stad gebeuren zijn mij bespaard gebleven. Maar de bewoners moeten natuurlijk weer een keer thuis komen. Gezellig samen tandenpoetsen en naar bed is ietwat kort door de bocht. Charissa heeft nog al eens moeite om haar bed te vinden. Na een lange avond stappen wil het nog wel eens gebeuren dat zij van de trap van haar hoogslaper afvalt. Dit gaat met het nodige kabaal, zodat de mensen die al probeerden te slapen hier weer opnieuw mee kunnen beginnen. Gelukkig is er nog nooit iets ernstigs gebeurd. Het mannelijk deel hoopt elke keer weer een leuke vrouw mee te kunnen nemen. Nu is dit waarschijnlijk de visie van vele mannelijke studenten, maar in dit huis is het extra bijzonder. Één bewoner beschikt namelijk over een dakraampje boven zijn bed. Hij koestert nog altijd de droom eens een meisje zijn uitzicht over Nijmegen te laten zien. Op welke manier wordt in het midden gelaten, maar er zijn sterke vermoedens over de manier waarop. Daags na weer een wilde nacht worden in de gang gestolen attributen gevonden. Deze worden vervolgens aan de muur gehangen. Onlangs is een vlag mee naar huis genomen, maar ook reclame bordjes worden maar al te graag opgehangen.
Al met al is er veel plezier onder de bewoners van het huis ‘GR100’. Waar de bewoners op het eerste gezicht zeer rustige studenten lijken, schuilt er in ieder persoon wel iets van onbezonnenheid. Alles in dit huis ademt een studentensfeer. Iedereen doet zijn of haar eigen dingen en veel zaken gaan spontaan en ongepland. Na ruim een uur met de bewoners te hebben zitten kletsen is het tijd om het gesprek af te ronden. Voldaan kan ik de deur van ‘GR100’ achter me dicht trekken, stiekem hopend dat ik hier snel weer welkom ben voor een drankje. Het was een gezellige avond in een huis gekleurd door twee echte Synergeten!
Het huis aan de Graafseweg is een rijtjeshuis gelegen aan de brug over het spoor. Bij binnenkomst valt direct op dat er twee kanten zijn waar je heen kunt. Er is een beangstigend trapje naar beneden. Dit trapje leidt naar een piepklein deurtje, waar niemand achter blijkt te wonen. Het trapje leidt slechts naar de meterkast, wat veel minder spannend is dan het lijkt. Blijft er nog maar één kant over om op te gaan en dat is naar boven. Het huis telt twee verdiepingen, met op iedere verdieping kamers. Op de eerste verdieping is een grote keuken, maar ook op de tweede verdieping is een keukenblok gemaakt. Hier zit alleen geen fornuis, slechts een wasbak en een oven zijn aanwezig. Verder telt het huis twee toiletten en een douche. Nu een beeld geschetst is van de woonsituatie, die doet vermoeden dat dit een studentenhuis betreft, is het tijd om met Charissa, Raoul en hun huisgenoten te gaan praten.
Binnen een mum van tijd zijn de op dat moment aanwezige huisgenoten opgetrommeld om te vertellen over het wonen in dit huis. Wat direct opvalt is dat de bewoners vrij hecht zijn en het weinig moeite kost om leuke verhalen boven tafel te krijgen. Het blijkt dat de huisgenoten regelmatig samen tot in de kleine uurtjes in de stad te vinden zijn, waarbij de Synergyborrels speciaal genoemd worden. Niet geheel vreemd natuurlijk, door de aanwezigheid van Charissa en Raoul. De studenten in het huis studeren in verschillende richtingen. Natuurlijk zijn er de bedrijfskundigen, maar ook wonen er studenten psychologie en bedrijfscommunicatie. Een leuke mix en gezelligheid genoeg. Het leek me verstandig om eens een gemiddelde dag in huize GR100 door te nemen.
Wonder boven wonder is er nooit ruzie om de douche ’s ochtends. Wat jammer is, want dat had ongetwijfeld leuke verhalen opgeleverd. Iedereen heeft ’s ochtends een ritme dat perfect op elkaar is afgestemd. Op deze manier kunnen Charissa en Raoul elke dag netjes op tijd op de Synergykamer zijn. Eigenlijk heeft niemand in dit huis echte ochtendrituelen. Zoals de gemiddelde student, is het geen verrassing dat iedereen zo lang mogelijk in bed blijft liggen om vervolgens zo snel mogelijk op te staan en te vertrekken. Toch zou ik me voor kunnen stellen dat iedereen wel even de tijd neemt om een bezoek aan het toilet te brengen. Beide toiletten zijn compleet volgehangen met stripverhalen van ‘Dirk-Jan’. Zelfs de bewoners die al een aantal jaar in het huis wonen, beweren nog lang niet alle stripverhalen gelezen te hebben. Het is een leuke hobby om bij elk bezoek weer een strip te vinden die nog nooit gelezen is. Ook bezoekers van het huis hebben wel eens gezegd dat ze graag even iets langer van het toilet gebruik maken dan eigenlijk nodig is. Alleen vanwege de leuke stripverhaaltjes van ‘Dirk-Jan’.
Overdag gebeurt er eigenlijk bijzonder weinig in dit huis. Iedereen is druk bezig met studeren, besturen of stage lopen. Nu is het dagdeel vaak ook niet het meest interessante deel van een studentendag, dus lijkt het me verstandig om hier dan ook niet al te veel over te schrijven. Echt interessant wordt het natuurlijk pas als de avond valt en de studenten een beetje los komen. Als iedereen weer van een drukke dag thuiskomt moet er gekookt worden. Voor zover er thuis gegeten wordt overigens, veel etentjes vinden namelijk buiten de deur plaats. Wellicht dat dit de zeer schone keuken verklaart. Een echte culinaire chef heeft het huis niet. Sterker nog, zelfs een pizza bakken is voor sommige bewoners al een hele klus. Wanneer iedereen uitgegeten is en de afwas gedaan is, sluiten de dames van het huis zich op in hun kamer. Individueel wordt naar ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ gekeken. Niemand is ooit op het idee gekomen om gezellig samen met een flinke kop thee naar deze soap te kijken. Zodra het programma afgelopen is gaan de deuren weer open en zal al het gebeurde geanalyseerd worden.
Wanneer de dames voor de buis hangen, vertrekken de mannen alvast de stad in. In het huis wonen genoeg nachtbrakers die het graag tot in de kleine uurtjes volhouden in het centrum. Alle wilde verhalen die in de stad gebeuren zijn mij bespaard gebleven. Maar de bewoners moeten natuurlijk weer een keer thuis komen. Gezellig samen tandenpoetsen en naar bed is ietwat kort door de bocht. Charissa heeft nog al eens moeite om haar bed te vinden. Na een lange avond stappen wil het nog wel eens gebeuren dat zij van de trap van haar hoogslaper afvalt. Dit gaat met het nodige kabaal, zodat de mensen die al probeerden te slapen hier weer opnieuw mee kunnen beginnen. Gelukkig is er nog nooit iets ernstigs gebeurd. Het mannelijk deel hoopt elke keer weer een leuke vrouw mee te kunnen nemen. Nu is dit waarschijnlijk de visie van vele mannelijke studenten, maar in dit huis is het extra bijzonder. Één bewoner beschikt namelijk over een dakraampje boven zijn bed. Hij koestert nog altijd de droom eens een meisje zijn uitzicht over Nijmegen te laten zien. Op welke manier wordt in het midden gelaten, maar er zijn sterke vermoedens over de manier waarop. Daags na weer een wilde nacht worden in de gang gestolen attributen gevonden. Deze worden vervolgens aan de muur gehangen. Onlangs is een vlag mee naar huis genomen, maar ook reclame bordjes worden maar al te graag opgehangen.
Al met al is er veel plezier onder de bewoners van het huis ‘GR100’. Waar de bewoners op het eerste gezicht zeer rustige studenten lijken, schuilt er in ieder persoon wel iets van onbezonnenheid. Alles in dit huis ademt een studentensfeer. Iedereen doet zijn of haar eigen dingen en veel zaken gaan spontaan en ongepland. Na ruim een uur met de bewoners te hebben zitten kletsen is het tijd om het gesprek af te ronden. Voldaan kan ik de deur van ‘GR100’ achter me dicht trekken, stiekem hopend dat ik hier snel weer welkom ben voor een drankje. Het was een gezellige avond in een huis gekleurd door twee echte Synergeten!
.png)
