Een jaar geleden kreeg ik te horen dat ik in Nicosia mocht studeren, in Cyprus. Super leuk natuurlijk, maar nog geen dag later kwam het in het nieuws: Cyprus bijna failliet, heb ik weer... Natuurlijk ben ik wel gegaan, extra hard gespaard om flink wat geld te spenderen/investeren in dit mooie land. Maar hoe staat het er voor met de crisis en wat merken de inwoners en de internationale studenten hiervan? Dat valt gelukkig weer mee.
In juni 2012 heeft de Cypriotische regering noodhulp bij de Europese Unie aangevraagd. Eind maart van 2013 werd er een akkoord bereikt over een Europees steunprogramma aan Cyprus van maximaal 10 miljard euro, maar hiervoor moest Cyprus zelf ook 5.8 miljard euro betalen. Maar waar haalt een land dat bijna failliet is 5,8 miljard euro vandaan? Van haar bevolking uiteraard. Meer informatie hierover kreeg ik van een docente van mijn universiteit hier.
Toen het nieuws bekend werd dat er 5.8 miljard euro betaald moest worden, maakte de overheid van Cyprus eerst bekend dat elke inwoner 15% van zijn spaargeld moest inleveren. Dit was een grote psychologische schok voor de mensen hier, het is een zuinig volk dat graag spaart, dus van al het geld waar zij hun leven lang voor hebben gespaard moesten ze opeens 15% inleveren. Na nog wat onderhandelingen wijzigden deze plannen, niet iedereen moest 15% inleveren, maar de mensen die meer dan 100.000 euro op hun bankrekening hadden staan moesten dit bedrag hierboven inleveren. Mensen haalden massaal hun geld van de banken om er maar voor te zorgen dat dit niet afgepakt kon worden, dit net zo lang tot niemand überhaupt nog geld kon opnemen. Het geld werd afgenomen, mensen verloren banen, moesten bij familie gaan wonen of verlieten het land. Volgens de docenten “a hell of a year”.
Je zou denken dat je dat als buitenstaander wel goed merkt hier in Cyprus, dat ze nog geen jaar geleden op het randje van faillissement zaten, maar het tegenovergestelde is waar. Zwervers? Nog niet gezien. Drugsverslaafden? Nog niet gezien (op een paar Erasmus studenten na). Criminaliteit? Niet erger dan in andere landen. Dit heeft alles te maken met de manier van leven van de Cyprioten. Uiteraard zijn er veel werklozen, mensen die geen geld hebben voor een huis of voedsel, maar deze worden opgenomen in de huizen van familie en vrienden. Cyprus, of in ieder geval het Griekse gedeelte, is maar een klein land, dus de mensen voelen zich erg verbonden met elkaar. De mensen zelf hier zeggen dat ook, als ze van iemand te horen krijgen dat ze het financieel niet halen, dan staat de hele familie- en vriendenkring klaar met voedsel en eventueel onderdak. In enkele andere landen die in een financiële crisis zitten, bijvoorbeeld Griekenland, raken mensen het spoor kwijt en in het ergste geval plegen ze zelfmoord. Maar hier in Cyprus is het tot nu toe nog niet zo ver gekomen, volgens de mensen zelf is dit te danken aan het optimisme en het doorzettingsvermogen van de Cyprioten. De mensen hier zijn wel wat gewend, het land is verschillende malen bezet geweest in de afgelopen eeuwen, en zelfs nu is het halve eiland bezet. Maar telkens zijn ze er bovenop gekomen, en dit maakt ze alleen maar sterker.
In een land waar een financiële crisis heerst en mensen werkloos zijn, zou je verwachten dat de prijzen ook lager zijn. Maar helaas geldt dat hier ook niet. Boodschappen zijn vergelijkbaar met Nederland, en het vlees is nog een stuk duurder. Ook koffie, iets waar de mensen hier gek op zijn, is erg duur. Maar ondanks dat de mensen het niet breed hebben hier, zit elk koffietentje altijd vol. Ook dat hoort weer bij de cultuur, je draagt liever je jas nog een jaartje langer, dan dat je een afspraak met vrienden afzegt in een coffeebar. Want dat is koffie drinken hier, een sociale aangelegenheid. En je vrienden thuis uitnodigen voor een kopje koffie, dat is echt ‘not done’. Uit eten gaan daarentegen is wel weer goedkoop, een lekker bord met Souvlaki, pitabrood, salade en friet kost ongeveer 6 euro. Wanneer je dit zelf zou maken zou je gegarandeerd meer kwijt zijn.
Kortom, het is nog steeds zwaar voor de inwoners hier, maar de optimistische Cyprioten zien te toekomst zonnig in. Als buitenstaander kan ik dit alleen maar beamen, elke inwoner die ik heb gesproken is optimistisch over de toekomst, het dieptepunt van de crisis hebben ze gehad; het kan alleen maar beter worden.
.png)
