In 2015 heeft de Verenigde Naties een groots plan bedacht om de belangrijkste problemen in de wereld aan te pakken. Ban Ki-Moon (toenmalig secretaris-generaal van de VN) vond dat ontzettend belangrijk en zei daarover: “we hebben geen plan B, want we hebben geen planeet B”. Een onderdeel van het plan zijn de sustainable development goals (SDG’s), 17 ontzettend ambitieuze doelen die in 2030 bereikt moeten zijn. Toch weten maar weinig mensen dat deze goals bestaan.
Bij de 17 doelen zijn er een aantal heel breed, maar er zijn ook specifiekere doelen. Zo hebben ze om te beginnen het doel ‘no poverty’, en is bijvoorbeeld ‘climate action’ ook een belangrijk onderdeel. Specifiekere doelen zijn bijvoorbeeld ‘gender equality’ en ‘affordable and clean energy’.
Een opvallend doel is ‘Partnership for the Goals’. Hiermee wordt bedoeld dat organisaties, overheden en mensen partnerships moeten vormen en samen moeten werken om zo alle doelen te kunnen bereiken.
De Verenigde Naties heeft dus een groot en ambitieus plan voor de hele wereld opgesteld en wil daarbij iedereen betrekken. Waarom weten er dan eigenlijk zo weinig mensen vanaf? Wellicht heeft het er mee te maken dat het nog relatief nieuw is. Daarnaast zijn er ook nog niet echt grote commerciële partijen die er publiekelijk mee bezig zijn. Ook zijn de doelen heel breed en vrij voor de hand liggend, waardoor het minder tastbaar is voor mensen en het misschien minder snel opgepikt wordt.
Wat kan er gedaan worden om de doelen toch breder bekend te maken en ervoor te zorgen dat ze gezamenlijk behaald worden? Ten eerste door voorlichtingen en het verspreiden van de doelstellingen. Bepaalde organisaties en de VN zelf natuurlijk zijn daar al veel mee bezig. Daarnaast moet er vanuit overheden ook een beleid komen om het ook daadwerkelijk aan te pakken en zal het bedrijfsleven ook iets moeten ondernemen. Dat klinkt natuurlijk erg ambitieus, dus laten we nu maar beginnen met het verspreiden van deze 17 doelen, en er voor zorgen dat er ook echt iets gebeurt.
.png)
