Komende periode heb ik het voorrecht om u en de uwen te verwennen met een wederkerend column van Synjaal.
Hierin schijn ik mijn kritische licht op actuele onderwerpen en, zo u wellicht had kunnen verwachten, is het onderwerp van deze week de chronische discussie over kindervriend Piet, want zeg nou zelf: als zelfs de minister-president zich mengt in de saillante discussie, dan moet het wel van onschatbare importantie zijn!
Voor- en tegenstanders van Pedro Negro zullen het nooit eens worden over de ontstaansgeschiedenis. De discussie wordt overigens op veel verschillende niveaus gevoerd. Zowel mensen waarvan in feite het stemrecht ontnomen zou moeten worden als onze alom geliefde Prem Radhakishun mengen zich in de redekaveling. Misschien dat er enige overlap bestaat tussen bovengenoemde persoonstypering, maar dat laat ik volledig aan u over.
Zij die echter buitengewoon geïnteresseerd zijn in het inhoudelijke debat, verwijs ik naar het boek ‘dag zwarte piet’ van Peter de Kort van Dal. Maar is dit daadwerkelijk relevant? Is een traditie belangrijker dan het gevoel van een groep minderheden? Wat is een feest nog waard als er selectief ongenoegen heerst? Het is een kleine moeite om enig respect op te brengen voor elkaars normen en waarden en zijn aanpassingen aan het feest een gebaar van menselijkheid. De fatsoenkloof in Nederland vertaalt zich in een zinloze discussie over de huidskleur van onze kindervriend. Viva la revolution!
Zoals een bekende Spaanse dichter ooit schreef: Cuando se tumbas en la playa, tampoco ridiculizas negros.
.png)
