‘Barcelona is geen aanrader voor mensen die aan de lijn doen, met de
verleidingen die overal op de loer liggen’. Lees hier de avonturen van Britt in
het zonnige Spanje.
Daar zit ik dan, op zondagochtend met mijn laptopje bij de bar om de hoek
een artikel voor het Synjaal te schrijven. Totaal ingeburgerd bestel ik een
café con leche en plaats ik mijn tas op een strategisch punt, want je weet het
maar nooit met al die dieven hier. Ik kijk eerst een beetje om me heen, voor de
broodnodige inspiratie en verwonder me over dat het noch steeds prima vertoeven
is op het terras in T-shirt en spijkerbroek eind november. Uiteindelijk begin
ik toch maar met schrijven. Want, ook al verwacht je het misschien niet, ik mag
straks ook nog lekker huiswerk (ja ouderwets huiswerk, zo kan je dat hier wel
noemen) afmaken voordat ik mezelf ga onderdompelen in de wereld van chocolade
in het Museu de la Xocolata.
Vorig jaar maakte ik me met volle overtuiging de keuze om een half jaar in
Barcelona te studeren, maar toen mijn vertrek dichterbij kwam, ontstond er toch
een lichte twijfel. Gelukkig kan ik de vraag of ik een goede keuze heb gemaakt absoluut
met ‘ja’ beantwoorden. Ondanks dat ik in mijn kamer alle ruzies van de
bovenburen mee kan luisteren, de kat van de onderburen wakker kan horen worden
en een keuken heb waar je je kont nog niet in kan keren, voelt het al echt als
thuis. Ik ga elke dag lekker op mijn fietsje (een oranje, jaja) naar de uni en
in de avonden en weekenden ben ik fervent bezoeker van schattige
tapasbarretjes, imponerende paella restaurants, kleine hamburgertentjes en
geweldige ijszaken. Barcelona is geen aanrader voor mensen die aan de lijn
doen, met de verleidingen die overal op de loer liggen.
Maar, zoals ik al zei, er moet dus ook gewerkt worden. Qua colleges is de
structuur vergelijkbaar met die in Nijmegen. Per vak heb ik twee hoorcolleges
en een werkcollege van anderhalf uur. Helaas zijn de Spanjaarden niet bekend
met het fenomeen ‘pauze’ en dat is nogal een training voor het
concentratievermogen soms. Gelukkig ben ik over het algemeen heel tevreden over
de vakken die ik heb gekozen en is de inhoud interessant. Het academische
niveau is voor mijn gevoel over het algemeen wel wat lager en het systeem is hier
nogal eenzijdig: de docent vertelt, eventueel aan de hand van wat slides, en
dat is de hoofdmoot aan informatie die je hebt. Referenties worden veel minder
gebruikt dan in Nederland. Literatuur is er voor als je er even niet uitkomt,
vooral niet om jezelf voor te bereiden op college. En dan is er dus het
huiswerk waar ik het al over had. Als, na ongeveer drie weken, de werkcolleges
beginnen moet je voor bijna alle vakken wekelijks huiswerk inleveren. Opdrachtjes
maken zoals op de middelbare school dus en geen mogelijkheid om achter te
lopen, want niet op tijd ingeleverd resulteert in een één. Anders dan in
Nederland wordt een student hier over het algemeen ook beoordeeld op je
participatie in de colleges. Niet dat de Spanjaarden zich daar veel van
aantrekken, die zeggen gewoon dat ze verlegen zijn en niet durven te praten en
halen zo een excuuszesje. En dan zijn er natuurlijk nog de tentamens, maar daar
zal ik in deel twee van mijn verslag op terugblikken!
Verder vul ik mijn dagen met het leren van Spaans en het volgen van Spaanse
les, een van mijn motivatiefactoren om naar Barcelona te gaan. Nou blijkt dat
hier op straat helaas wat minder makkelijk dan gehoopt omdat dit geen Spanje
is, nee, dit is Catalonië. Dat is heel wat anders vinden de Catalanen zelf en
dus is alles ook in het Catalaans geschreven. Dat levert soms wel leuke
taferelen op bij Spaanse les, want dan denk ik in heel mooi Spaans mezelf uit
te drukken, blijkt dat ik allemaal Catalaanse woorden er doorheen aan het
gooien ben. Voordat ik in Barcelona kwam had ik geen idee dat de Catalanen zo’n
sterk nationalistisch gevoel hebben, maar dat is nu wel duidelijk geworden! Elk weekend trekken zij erop uit om met z’n allen in geel en rood te gaan
protesteren voor de onafhankelijkheid en in november is een referendum waarin
ze hiervoor mogen stemmen. Of ik dat heb overleefd lees je in mijn tweede
column…
Over het algemeen is mijn leventje hier dus lekker relaxed, omdat je buiten
je vakken geen andere verplichtingen. Er is dus genoeg tijd om de stad te
ontdekken, veel nieuwe mensen te leren kennen en daarmee alle leuke eettentjes
te proberen. Ook komt er regelmatig bezoek uit Nederland langs in het weekend
waarmee ik lekker alle toeristische trekpleisters bezoek. Je zou zeggen dat er
dan dus ook lekker veel tijd om te sporten, en dat is waar, maar ze hebben hier
geen universitair sportcentrum. Als student kan ik wel lid worden van een
normale sportschool, maar dat geld kan je natuurlijk ook uitgeven aan alle
andere verleidingen die de stad te bieden heeft... Helaas voor mijn lichaam heb
ik die keuze gemaakt, dus ik ben benieuwd of mijn skibroek deze wintersport nog
dicht kan!
Als je het antwoord op deze vraag wilt weten (natuurlijk wil je dat) en benieuwd
ben naar de rest van mijn avontuur in Barcelona heb je geluk, want ik zal nog
een deel twee van dit verhaal schrijven als ik weer terug ben in de vrieskou
van hutspotland Nederland.
Adeo & hasta luego,
Britt
.png)
