De
prijsopbouw van computerspellen is een interessant proces en onze deskundige in
het veld bekijkt de game-wereld vanuit een bedrijfskundig perspectief.
Een veel gehoorde opmerking over videogames is dat ze erg duur zijn. Wie in de winkel rondkijkt, ziet immers dat een PS4-spel al gauw 70 euro kost. De hoogte van dit bedrag wordt vaak geweten aan de winstmarge van de ontwikkelaar, de ervaren waarde van games, de productiekosten van verpakkingen en cd's of aan de research en development-kosten van de studio. Dat klinkt aannemelijk, maar de game-taart wordt anders opgedeeld dan je wellicht zou denken. In dit artikel zullen de verschillende onderdelen uit de retailprijs van een game naar voren worden gebracht. Deze zijn gebaseerd op verschillende artikelen en presentaties uit de game-industrie om een representatief beeld te geven.
De opbouw van de
retailprijs
Om
de opbouw van de prijs van een nieuwe game uiteen te zetten zullen wij vanuit
het schap van de winkel steeds verder teruggaan naar de oorsprong van de game.
Belasting Toegevoegde
Waarde
Zoals
bij bijna elk product op de
Nederlandse markt staat de overheid vooraan in de rij van belanghebbenden. De
eerste 21% over de game die jij koopt, gaat linea recta de schatkist in. Voor
een game van 70 euro bedraagt dit iets meer dan 12 euro per game. Nadat de
overheid de prijs heeft afgeroomd, blijft er een kleine 58 euro over.
De winkelier
De
retailer heeft een aanzienlijk winstaandeel bij de verkoop van een game. Dit
bedraagt al gauw 30% van de prijs. Dit is voor hem natuurlijk ook geen pure
winst, want hij dient nog zijn pand, winkel, voorraadkosten en meer te betalen.
Marketinguitgaven
Een
grote kostenpost voor de uitgever bij het uitbrengen van een game is de
marketing. Hoe kun je een spel verkopen als niemand weet dat deze wordt
uitgebracht? Succesvolle marketing kan leiden tot nachtelijke rijen voor de
retailers, zoals we regelmatig zien bij titels als Grand Theft Auto en Call of
Duty. Het is gebruikelijk om 10-15% van de prijs te reserveren voor marketing.
Bij grote titels wordt er vaak meer besteed. Het schijnt dat bij de Call of
Duty-reeks het marketingbudget groter is dan de ontwikkelingskosten.
De platformhouder
De
grote hardwarefabrikanten zoals Sony, Microsoft en Nintendo vangen bij de
verkoop van elke exemplaar ook een deel van de opbrengst. Dit betreft de
licentie voor het uitbrengen van een game op hun spelcomputer. Volgens analist
Stephanie Llamas komt dit neer op zo’n 20% van de opbrengst van elk spel. OnLive-directeur Steve Perlman heeft een aantal jaar geleden
in een presentatie gesteld dat 12% van de opbrengsten naar de platformhouder
gaat. Aannemelijk is dat het percentage ergens in het midden ligt.
Distributeur
Voordat
een spel vanuit de uitgever en de studio in de winkel ligt, treedt er vaak een
tussenpartij op. Dit is de distributeur. Deze verkoopt de spellen lokaal aan de
retailers. Deze schijnt ongeveer 5% van de prijs te verdienen.
Marge uitgever en studio
Aan
het eind van deze rit blijft er een bedrag over voor de uitgever en de studio.
Dit wordt totaal op ongeveer 15% geschat. De marketingkosten zijn hier al van
afgetrokken. Wel moet hier voordat er over winst gesproken kan worden het
ontwikkelingsbudget en alle (loon)kosten binnen de uitgeverij vanaf worden
gehaald. Verder moet dit bedrag worden gebruikt om slecht verkopende spellen op
te vangen (niet elke videogame is winstgevend) en moeten hier rechten van
retailers als recht van retour mee gefaciliteerd worden. Volgens OnLive kunnen
de kosten van teruggestuurde goederen oplopen tot wel 10%!
Conclusie
Na
de opbouw van een gemiddelde game bestudeerd te hebben, lijken we te kunnen
concluderen dat de relatief hoge prijs van een game voortvloeit uit de complexe
supply chain en de vele deelnemers in het proces van ontwikkeling tot verkoop.
In de onderstaande infographic hebben wij een aantal leuke feiten over games opgenomen. Wat vind jij van de retailprijs van video games? Laat het ons weten in de reacties!
.png)
